rozgrywki solo o grach statystyki kontakt
Zapraszam Was do świata gier planszowych i do wspólnej przygody wraz ze mną w wariantach solo i nie tylko. Poniżej ostatnie rozgrywki:
Kanał SoloGram ma już 3 lata! Z tej okazji wraz z zaproszonymi do studia gośćmi rozegraliśmy kilka ciekawych tytułów. Wśród nich znalazł się Biały Zamek od wydawnictwa Portal Games. Zobaczcie jak poszło wypipkanemu Kondziowi, który podczas tego gameplaya wykazał się formą. Oceńcie, czy nadajemy się do takich kombogennych gier oraz do poszukiwania zależności i łańcuszków akcji. Ja i Kondzio gramy po raz pierwszy, a Ulv tłumaczył zasady... więc wszelkiego rodzaju dziwadła podczas rozgrywki bardzo prawdopodobne.
Zapraszam na MGM: Majowe Grillowanie Mózgu. A będzie czym, ponieważ ostatni tytuł pana Lacerdy nie należy do najlżejszych. Zaprezentuję Wam możliwości tej gry w wariancie solo z moim ciekawie wymyślonym przeciwnikiem - niejakim Hefajstosem, który przy pomocy Chronosa będzie starał się wygrać ze mną na punkty pomysłowości. Będziemy opracowywać idee, które będą miały szansę przekształcić się w wynalazki. Te z kolei będą mogły być poddawane procesowi innowacji, by ostatecznie zostać zaprezentowane światu i dać sławę tym, którzy do tego procesu się przyczynili. Każda cywilizacja zarządzana przez gracza będzie w danym momencie ścigać się w dostępie do wiedzy i różnych umiejętności zwanych w grze kamieniami milowymi. Będziemy zarządzać naszymi handlarzami, rzemieślnikami, uczonymi, dyplomatami i podróżnikami, dzięki którym pozyskiwać będziemy rozwijające naszą cywilizację kafelki postępu... które w tej grze okażą się kluczowe. To w końcu mega kombogenna gra, polegająca w głównej mierze na poszukiwaniu pośrednich akcji, które ostatecznie mają nas doprowadzić do tej jedynej, końcowej, na której najbardziej nam zależy. Zapraszam na omówienie zasad i pełną rozgrywkę solo.
Dawno nie było prezentacji rozgrywki z cyklu gameplay express, więc nadrabiam zaległości. Przed Państwem szybka, prosta w wytłumaczeniu, idealna na sympatyczną i śmieszną rozgrywkę zarówno w gronie planszówkowych wyjadaczy, jak i debiutantów gra Wędrujące Wieże od wydawnictwa Rebel. To świetna propozycja na rozpoczęcie lub zakończenie planszowej imprezy, ale także doskonały sposób na wciągnięcie w nasze hobby nowych osób. Z całą pewnością gra z syndromem powtórnej rozgrywki, bo te 15 minut pierwszej partii sprawia, że chce się jeszcze raz pobawić w gonienie wieżami i naszymi czarodziejami wciąż uciekającego kruczego zamku. Jeżeli do tego wszystkiego dodamy fakt, że panowie Kiesling i Kramer to duet, którego polecać nie trzeba, a ich wielkie tytuły jak Azul, czy nieśmiertelny Tikal to planszowe perełki, otrzymamy mieszankę naprawdę godną polecenia. Wariant solo to nic wybitnego, ale pozwala uzależnionemu od tej gry graczowi rozegrać partyjkę, w której będzie starał się pobić swój własny rekord, polegający na zagraniu jak najmniejszej ilości kart. Zapraszam.
Całkiem niedawno przeganiałem szczury z Messiny, a teraz przyszła pora na wcielenie się w przywódcę szczurzego stada, które żądne stworzenia nowej cywilizacji, zwiało z laboratorium Wistar. Razem z moimi wąsatymi kolesiami będziemy projektować różnego rodzaju urządzenia, rozwijać nasze wynalazki, rozbudowywać norzą posiadłość, eksplorować gospodarstwo, przyjmować mysich gości po tak zwanej znajomości i wykradać ludziom ser. Całość sprytnie zaprojektowana przez panów Włochów odpowiedzialnych za Barrage, Darwina, czy innego Golema. Szczury z Wistar to całkiem ciekawie przemycone średniej ciężkości euro skrywające się za bajkowymi ilustracjami, które atakują nasze oczy z każdej niemal strony. Zapytacie jak działa wariant solo? A no świetnie działa! Bo to dobra robota pana z Mautomy. Jest prosta w obsłudze, bardzo dobrze imitująca drugiego gracza, dająca możliwość skupienia się głownie na swoich ruchach, a w efekcie gwarantująca sporo frajdy z rozgrywki ze Szczurobotem. Zobaczcie sami, zapraszam i dobrego odbioru życzę!
Mimo, że dopiero kwiecień, lato powoli wdziera się w naszą rzeczywistość. W moją przestrzeń wkracza także alergia, co nieco utrudnia rozgrywanie długich, mózgożernych rozgrywek, ale daje też pole do popisu mniejszym tytułom. Tak będzie właśnie dzisiaj. Santa Monica to tytuł z kategorii tych prostszych, zarówno w ogarnięciu zasad, jak i samego procesu podejmowania decyzji. Mały rynek kart, kilka możliwości wyboru i przyjemne kombinowanie, jak z takiej propozycji wykręcić najwięcej pezetów. Fanowski wariant solo pochodzący z BGG umożliwia pobawienie się w tę karcianą układankę samemu i chociaż wirtualny gracz również będzie zbierał punkty, a więc będzie stawiał nam jakieś wymagania co do minimalnej ilości punktów, jakie trzeba będzie zdobyć, to będzie to robił w sposób w 100% losowy. Tak więc z całą pewnością nie będzie to wariant, którym wszystkim solo-maniakom przypadnie do gustu. Zobaczcie sami jak to działa.
Wiosna w rozkwicie... U Pana Solo od razu alergia w pełni, a co za tym idzie krótka nieprzewidziana przerwa w nagraniach solówek. Z pomocą spieszy mój dział archeo. Żeby nie zostawić Was w piąteczek bez materiału na kanale, prezentuję trzyosobową rozgrywkę w Hadarę, nagraną na koniec naszego planszowego spotkania, już bardzo dawno temu, gdzieś koło 3-ciej w nocy. Będzie więc cicho... Ale będzie tak też dlatego, że to właściwie taka solo układanka dla jednego gracza w towarzystwie pozostałych. Zobaczcie, czy tego typu tytuł przypadłby Wam do gustu.
Jedna głowa, dwie ręce i czterech super bohaterów - to skład dzisiejszej pełnej rozgrywki solo w nowość od Portal Games: kooperacyjną grę z linii Zombiecide - Marvel Zombies Rewolucja X-men. Przy dźwiękach pluszczącej fontanny będziemy sobie spacerować po parku, odwiedzać okoliczne posiadłości... wyważać drzwi, wybijać okna, ratować postronnych, zdobywać klucze do szklarni i garażu, a także przy okazji w różnoraki sposób traktować przechadzających się obok nas szwendaczy, biegaczy, spaślaków w czołgach i zombie bohaterów. A sposobami tymi będą na przykład kultowe szpony z adamantium, błyskawica, odłamek oraz mocarne pięści. Do zadawania ran posłużą na natomiast kości... a z tymi jak wiecie bywa różnie. Raz się rzuci lepiej, raz gorzej. Jak będzie tym razem? Czy uda mi się tak zakombinować, żeby zwiać przez garaż, czy będzie wręcz przeciwnie? Zapraszam!
Szczury w roli głównej występowały już na kanale SoloGram. Szczurołap przydałby się również w Messinie, zwłaszcza w 1347 roku, kiedy to miasto nawiedziła szczurza zaraza. Statki, które licznie cumowały do portu wysadzały na ląd nie tylko towary, ludzi i szczury, ale także pchły, które tę zarazę roznosiły. A robiły to bardzo skutecznie. Na szczęście zjawiamy się my - namiestnicy-szczurołapy, pogromcy zarazy, którą wypalamy ogniem i ratujemy ludność. Ale tylko zakonnice, arystokratów i rzemieślników. Tych zarażonych umieszczamy w chatach kwarantannowych, a zdrowych zatrudniamy w swojej posiadłości, żeby produkowali drewno, budowali warsztaty, zarabiali kasiorę i modlili się o ogień, bez którego w tej grze raczej nic nie zdziałamy. Messina 1347 to zatem gra o optymalizacji ruchów, wyborze akcji dających nam jak najwięcej kombosów. W pudełkowym wariancie solo, przeciwnikiem jest wirtualny przeszkadzacz, który niestety nie zbiera punktów, a jedynie zabiera nam miejsce, kafelki budowli i podkrada statki. 140 punktów zwycięstwa to wynik, który według instrukcji uznawany jest za dobry. Czy uda mi się go osiągnąć? Czy starczy mi zapału/ek, żeby zwalczyć panoszącą się zarazę? No i wreszcie czy będzie sucho u pana Suchego?
Terra Mystica na sterydach! Ten planszowy botoks wstrzyknięty w planszę spowodował, że otrzymaliśmy cudowną grę, bogatszą w treści, dodatkowe zasoby i nowe sposoby na pozyskiwanie punktów zwycięstwa, a przez to jeszcze bardziej potrafiącą palić zwoje mózgowe graczy. Dla jednych może to być już przerost formy nad treścią, dla drugich natomiast będzie świetnym uzupełnieniem lubianej gry. Fani wariantów solo rozkoszować się będą dołączoną już w pudełku Automą ze stajni Automa Factory, która jak to zazwyczaj w przypadku jej autorów bywa, została świetnie wymyślona, gdyż doskonale imituje drugiego gracza. Po jednej rozgrywce staje się bardzo intuicyjna i prosta w obsłudze, przez co daje graczowi skupić się wyłącznie na swoim ruchu i planowaniu kolejnych etapów w grze. Dzisiaj wyjątkowo zapraszam Was również na prezentację setupu gry, który jest trochę upierdliwy, to fakt... ale znamy gorsze. Warto jednak przez to przebrnąć, bo zaraz po nim czeka na nas morze... Ba, nawet ocean planszowego kombinowania, które tak bardzo lubimy. Polecam!
🎬 150 pełnych rozgrywek solo i niesolo już na kanale SoloGram! Przy okazji nagrywania dla Was rozgrywki w Age of Steam postanowiliśmy nagrać jeszcze krótką potyczkę w śmieszną małą karciankę, która niedawno ukazała się pod szyldem Portal Games. Gierka o blefowaniu, dobra propozycja jako fillerek po ciężkiej partii albo na rozgrzewkę przed takową. Może być śmiesznie i zabawnie, może być stresująco, a może być zupełnie nudno. Wszystko zależy jakie towarzystwo dobierzecie do partyjki. A ta będzie raczej krótka. Zobaczcie sami, jak wygląda przykładowa rozgrywka czterech zmęczonych porą graczy z głupawką.
