rozgrywki solo o grach statystyki kontakt
Zapraszam Was do świata gier planszowych i do wspólnej przygody wraz ze mną w wariantach solo i nie tylko. Poniżej ostatnie rozgrywki:
🎬 150 pełnych rozgrywek solo i niesolo już na kanale SoloGram! Przy okazji nagrywania dla Was rozgrywki w Age of Steam postanowiliśmy nagrać jeszcze krótką potyczkę w śmieszną małą karciankę, która niedawno ukazała się pod szyldem Portal Games. Gierka o blefowaniu, dobra propozycja jako fillerek po ciężkiej partii albo na rozgrzewkę przed takową. Może być śmiesznie i zabawnie, może być stresująco, a może być zupełnie nudno. Wszystko zależy jakie towarzystwo dobierzecie do partyjki. A ta będzie raczej krótka. Zobaczcie sami, jak wygląda przykładowa rozgrywka czterech zmęczonych porą graczy z głupawką.
Dawno nie prezentowałem Wam jakichś autorskich rozwiązań na rozgrywkę solo. A jako, że tytuł który Wam prezentuję nie posiada oficjalnego wariantu solo, a jest grą, którą strasznie chciałem Wam pokazać, postanowiłem wymyślić coś na tę właśnie okazję. Tym razem zadanie było trochę trudniejsze, bo bot musiał choć trochę imitować sztukę licytacji. Trzeba więc było upchnąć w niego dużą szczyptę wredności. Czy mi się to udało? Będziecie jak zwykle trochę testerami tego wariantu, więc oceńcie sami, jak to wyszło. Do obsługi wystarczy kość K6 i worek. Jak będziecie mogli zobaczyć, nie jest ona zbyt skomplikowana. Wracając do samej gry, bo tu warto coś więcej dorzucić - proste zasady, zasłonki-domki, trochę meepelków i sto kilogramów negatywnej interakcji. Zobaczcie jak to działa, tytuł godny odświeżenia i polecenia.
🍻🎊 𝟯𝟬𝟬𝟬 SUBSKRYBENTÓW KANAŁU 𝗦𝗢𝗟𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠!
Z tej okazji zapraszam Was na specjalną, obiecywaną już dawno temu rozgrywkę w Age of Steam - genialną grę autorstwa Martina Wallace'a o budowaniu połączeń kolejowych, przewożeniu dóbr i zarabianiu dolarów. Do tego pana jeszcze za chwilę wrócimy, a póki co skupmy się na okazji. No właśnie, bo to nie byle jaka okazja. Jeżeli jeszcze jakiś czas temu ktoś by mi powiedział, że uda mi się zgromadzić tylu fanów planszówek i wariantów solo w grach w ramach kanału prezentującego pełne rozgrywki, powiedziałbym raczej, że upadł na głowę. No i właśnie miałby potłuczoną łepetynę. Bardzo dziękuję Wam wszystkim, że jesteście, że oglądacie, że komentujecie, że dajecie tyle pozytywnych reakcji a w ostatnim czasie także, że dołączacie do grona wspierających kanał!
😘 JESTEŚCIE FAJNI!
Zaklęcia, artefakty, magowie, czarodzieje... czyli się dzieje! No ale żeby się działo, potrzeba nam odpowiednio wszystko zaplanować. Przez całą rozgrywkę trzeba będzie decydować, czy wybraną przez nas kartę zaklęcia, jedną z tych, które otrzymamy od współgracz, odrzucić by uruchomić zaklęcia ze szkół magii wskazanych przez dwa przypisane do danej tury księżyce, czy też zagrać tę kartę przygotowując ją do takowego odpalenia w następnych turach... Ta sztuka magii jest ciekawa, ale czy da nam poczuć się czarodziejami? Czy grafiki umieszczone na kartach w ogóle będą przykuwały naszą uwagę? Czy mechanika draftu kart, którą w prezentowanym wariancie solo imituje specjalne piramidalne ułożenie kart, sprawi nam przyjemność z rozgrywki, pozwoli zapanować nad losowością i dobrze zaplanować akcje, które chcielibyśmy wykonać? Przekonajcie się sami, jaka to gra i jak wygląda rozgrywka w pudełkowy wariant solo, w którym gracz stara się pobić swój rekord punktowy.
Po Wędrowcach i Paladynach, przyszedł czas na Architektów, ale tym razem zaprezentuję Wam jak strasznie mi się ta gra nie spina. Nie wiem z czego to wynika, być może z faktu, że generalnie wolę gry, w których gromadzi się większą ilość punktów, bo tutaj nieco ponad trzydzieści to mój życiowy rekord. Mam też wrażenie, że jest sporo słabych miejsc w tej grze - pomocnicy, którzy na mój gust pomagają raczej kiepsko, budynki których wznoszenie nierzadko wymaga zbyt dużej ilości ruchów, co w rezultacie nie przedkłada się na ilość punktów, jakie można po budowie zarobić, czy wreszcie niewielka regrywalność - bo robi się zawsze prawie to samo. Są jednak także fajne pomysły - porywanie robotników, osadzanie w więzieniu i ich uwalnianie jako sposób na odzyskiwanie ruchu po wykonanych akcjach, jest całkiem spoko rozwiązaniem. Ale cała reszta gry, która ewidentnie wokół tej mechaniki została dobudowana, jakoś mi się nie klei. A może to tylko ja mam jakiś problem z tym tytułem? Może rozwija skrzydła przy maksymalnej ilości graczy, a może dopiero z dodatkiem? Oglądnijcie pełną rozgrywkę solo i napiszcie co myślicie o Architektach Zachodniego Królestwa.
Trochę się naczekała, ale wreszcie się udało. Pod wrogim niebem - bardzo sympatyczna gra dla solograczy, w której poprzez odpowiednie zarządzanie kośćmi i skomplikowane nieraz podejmowanie decyzji, gracz będzie starał się obronić miasto przed atakiem obcych i w określonym czasie ukończyć badania. Trzeba będzie pozyskiwać niezbędną do wykonywania badań, odkrywania pomieszczeń i atakowania statków energię. Będzie można zatrudnić dodatkowe roboty, które automatycznie będą za nas wykonywać pewne zadania. Przede wszystkim trzeba będzie także obserwować zbliżający się statek matkę, który regularnie będzie "wysrywać" na nas małe latające wredne stateczki, a te będą próbowały nam zniszczyć bazę. Zapraszam na pełną rozgrywkę na średnim poziomie trudności.
Rewolucja przemysłowa w rozkwicie. W planszowej wersji tej popularnej gry strategicznej będziemy musieli zoptymalizować nasze posunięcia związane z rozbudową przemysłu, powiększaniem populacji oraz realizacją celów stawianych przez rękę kart symbolizującą lud oczekujący różnorodnych dóbr. Kto pierwszy pozbędzie się tych kart, ten kończy rozgrywkę, a wygrywa ten z graczy, który zdobędzie jak najwięcej punktów zwycięstwa. W prezentowanej rozgrywce solo moim przeciwnikiem będzie bot Penelopa - bardzo sprytnie wymyślony i prosty w obsłudze gracz wirtualny, który za sprawą nie kart i nie kości, a trzech worków, będzie świetnie odgrywał rolę żywego gracza. Zobaczcie jak wyglądają zasady gry i rozgrywka solo w ten ciekawy tytuł Martina Wallace'a.
Kolejna podróż w czasie, czyli gra z cyklu "stare ale jare" spod pędzla Klemensa Franza, autorstwa pana od Altiplano niejakiego Reinera Stockhausena. Czy gra bardzo się zestarzała przez te ostatnie 10 lat? Czy gra w taki tytuł daje jeszcze przyjemność? Czy zastosowane mechaniki sprawiają, że taka gra może obecnie jeszcze kogoś zainteresować? Na te pytania będę starał się odpowiedzieć prezentując Wam pełną rozgrywkę solo w jeden z trzech scenariuszy tego wariantu dostępnych w ramach dużego rozszerzenia "Inwazja". Zamiast losowych wydarzeń, które towarzyszą graczom podczas wieloosobowej rozgrywki, będę miał z góry ustaloną listę złych i dobrych rzeczy oraz pięć zadań, które będę musiał zrealizować w 14 rund, by móc uznać rozgrywkę za wygraną. Zobaczcie jak gra się w Orlean.
Ileż czasu zmitrężonego na klepaniu łapkami flipperów, na trzepaniu stołem na wszystkie strony kiedy kulka wpadała nie tam gdzie trzeba, czy wreszcie na zarabianiu milionów punktów podczas rozgrywek na przykład w Pinball Dreams na Amidze... Niepoliczalne. I właśnie dla takich maniaków jak ja, Pan Friedmann spieszy z pomocą i w sytuacji, kiedy nie mamy w danym momencie dostępu do "żywego" stołu flipperowego proponuje, by na kawałku zwykłego stołu poczuć magię tej gry, kładąc na tymże talię specjalnie do tego celu zaprojektowanych kart. Ciekawa mechanika z prostymi do ogarnięcia zasadami, tona losowości (jak w realu) i emocje przypominające te z prawdziwej gry na flipperze to właśnie gra karciana Freaky Frogs. Zapraszam na pełną rozgrywkę dla solomaniaków!
Dzisiaj zapraszam na mokrą grę pana Suchego. Gra wydana w 2009 roku może niektórym trącić myszką, ale... są tacy, którzy to lubią. A tych, którzy wolą świeżutkie i nowoczesne grafiki być może zadowoli drugie wydanie gry z 2023 roku. Zaprezentuję Wam jednak pełną rozgrywkę solo z fanowską automą jeszcze na starej planszy. Razem z mistrzem "statecznego" budownictwa będziemy ścigać się o dobre miejsce na rondlu, wykradać sobie pracowników, elementy statku i wagony z dobrami, żeby wybudować jak najwięcej, jak najlepiej wyposażonych jednostek pływających. Oczywiście ja będę uczciwy, on będzie oszustem - bo pieniądze to go w tej grze interesować nie będą, a brak kapitana na statku nie będzie stanowił dla niego żadnego problemu. Stocznie w pełnej gotowości, stopień trudności ustalony na średni, no to szampany w dłoń (oczywiście do chrzczenia statków podczas wodowania) i lecimy... znaczy płyniemy!
